Was 2023 al een recordjaar wat betreft het aantal fietskilometers, in 2024 ging er nog een schepje bovenop. Door op de laatste dag van het jaar nog een klein ritje te fietsen, stond de teller daarna op iets meer dan 18.000 buitenkilometers.

De start was voorzichtig, maar vanaf maart regen de kilometers zich aaneen. Veelal met Salt-Boemel op de doordeweekse kofffiebonendagen en de zondagen. Eind april togen we weer met z’n tweeën naar Italië om mooie kilometers te maken in Toscane, Umbrië en de Marche.

In mei ruilde ik na bijna 8 jaar mijn Scott in voor een Orbea Orca. Een heerlijke fiets! In juni fietste ik in 2 dagen naar Brussel en terug, via de mooie steden Leuven en Antwerpen. Eind van de deze maand reeg ik een aantal nog lege ’tegeltjes’ aaneen tot een tocht van ruim 220 km. Mijn maximale vierkant is nu 40×40 gereden tegeltjes.

In juli kampeerden we weer in Frankrijk (Ardèche, Drôme en Alpen) met veel mooie fietstochten als dagbesteding. Eind augustus/begin september was mijn traditionele fietsweek, ditmaal een drielandentocht met En Route (Oostenrijk/Italië/Slovenië), met zowel bekende als onbekende beklimmingen. De Monte Zoncolan van z’n steilste kant was hier de grootste uitdaging.

In september reden we met z’n tweeën nog een driedaagse in de Eifel, deels door het een aantal jaar geleden zo getroffen Ahrdal. De sporen van de overstromingen waren nog duidelijk zichtbaar.

In oktober reed ik nog de traditionele tweedaagse in eigen land, naar Blokzijl en terug, en nog een paar mooie tochten o.a. naar Kleve met een paar fietsmaten.

Gedurende het jaar fietste ik 3x een figuur uit de ‘Strava-art’ van Joris Meijer: de neushoorn, de vrolijke olifant en de kerstman. De laatste uiteraard in december, om het jaar feestelijk af te sluiten!