Ditmaal niet één col, maar drie kleintjes. Zij vorm(d)en het sluitstuk van de Vuelta-etappe van 7 september 2017.
Anderhalve maand daarvoor, eind juli 2017, verblijf ik op camping La Viorna in Potes, een van de toegangspoorten tot de Picos de Europa, een prachtig berggebied in Noord-West Spanje. De camping ligt iets meer dan een kilometer voor de finish van de 18^e etappe, die van Suances naar Santo Toribio de Liébana leidt. Dit laatste klimmetje vanuit Potes, is kort, nog geen drie kilometer, maar heeft een steile laatste kilometer. Voordat de slotklim wordt bereikt, moeten nog drie andere bergjes worden bedwongen. Op een van mijn fietstochten vanuit Potes maak ik een rondje waarbij ik er twee aandoe. Voordat ik deze twee bereik, heb ik er al een flinke opzitten, niet steil, wel lang: de Puerto de Piedrasluengas. Na deze pas en een mooie bergweg en dito kloof, arriveer ik in Puentenansa. Na een koffiestop begin ik aan de beklimming van het eerste bergje, de Collado de Ozalba, 556 meter hoog. De organisatie van de Vuelta heeft deze geclassificeerd als derde categorie klim. De klim is inderdaad niet al te moeilijk. Heerlijk omhoog trappend in de warme zon blik ik terug op het plaatsje waar ik zo-even gezeten heb. Hier geen ruig berglandschap, maar lieflijke weiden met koeien. Af en toe trekt de klim even aan, maar ik kom toch lekker boven. Nummer twee, de Collado de Hoz, is een ander verhaal. Het feit dat de berg niet hoog (658m) is maar wel een tweede categorie klim is, doet mij vrezen dat er steile kilometers tussen zitten. En ja hoor, ongeveer halverwege moet ik flink terugschakelen. Na een wat vlakker stukje gaat het weer wat steiler. Het laatste stukje naar de top rijd ik op het grote blad. Dat wordt dus echt een bergsprintje tijdens de Vuelta-rit! De afdaling ken ik nog van een aantal dagen daarvoor, toen wij (meervoud) de Collado van de andere kant beklommen. Op sommige stukken kan je je heerlijk laten gaan, met een prachtig uitzicht op de kloof die naar Potes leidt. Het is nu nog 15 kilometer tot de laatste hindernis, vals plat omhoog, soms omlaag. Potes is een leuk en druk dorp, hier is het uitkijken met een stoplicht en zebrapaden. Zodra je het dorp uit bent gaat de weg iets steiler omhoog, waarna al snel de afslag naar Santo Toribio volgt. Na ruim een kilometer ligt de camping. Ik sla hier nog niet af, maar klim het laatste, zeer steile stukje naar het klooster. Hier zal niet met minuten, maar wel met tientallen seconden worden gestrooid straks. Waar nu de parkeerplaats is voor de bezoekers van het Ware Kruis, staat straks het circus van de wielerronde. Ik rijd nog even door naar het uitzichtpunt, maak een foto van Potes in de diepte en daal snel af naar de camping.

Datum beklimming: 29-7-2017