Eind augustus/begin september was ik op pad met VasaSport. Mijn allereerste, prima ervaring met deze organisator van fiets- en langlaufreizen. Vanuit vaste standplaats Golling an der Salzach  in het Salzburgerland reden we onze rondjes over de Oostenrijkse bergen. Soms verplaatsten we ons eerst een stukje met de auto om direct in een ander mooi gebiedje te komen. Het slechte weer in de eerste dagen noopte de organisatie de planning om te zetten. Hierdoor verviel een mooie rit rond het Hochköniggebergte. Gelukkig had ik in míjn planning een extra dag voorzien voordat ik weer huiswaarts zou keren. Zo kon ik die ‘vervallen’ dag toch nog inhalen. Bovendien zaten er in deze etappe twee beklimmingen uit het BIG-klassement die ik nog niet had afgevinkt.

De Dientner Sattel (die ik van de ‘makkelijke’ kant beklom) was de ene, de klim naar het Arturhaus de ander. Anders dan de Dientner Sattel, die een echte pas is, eindigt de klim naar het Arthurhaus juist, bij het Arthurhaus, omgeven door de prachtige toppen van de Hochkönig. De klim start in het plaatsje Mühlbach am Hochkönig. Als ik vanaf de hoofdweg linksaf sla ben ik even bang dat ik de verkeerde afslag heb genomen. Aan de voet staat namelijk een bord dat waarschuwt voor 7 km a 15%. Ik heb vooraf terdege het hoogteprofiel bestudeerd. Het is een zware klim, met de laatste kilometer gemiddeld 12%, maar dit? Gelukkig blijkt het profiel te kloppen en is het bord waarschijnlijk bedoeld ter afschrikking van auto’s met caravans e.d. Of de uitbater van het Arthurhaus daarboven daar zo blij mee is…

De weg is in prima staat en slingert 8 kilometer lang, met maar een paar haarspeldbochten, langs de bergwand omhoog. Het uitzicht is prachtig, en de stijgingspercentages vallen, zeker na het zien van het bord onderaan, reuze mee. Er zitten zelfs stukken in waarin ik flink kan opschakelen.

Als ik de laatste kilometer nader wordt de weg versperd door een auto, die zojuist een boom heeft geraakt. Hulptroepen zijn al paraat. Ik word genoodzaakt even mijn voet aan de grond te zetten.

Hier begint net het steilste stuk. Met dank aan mijn klimverzet en langeslagderailleur die ik voor deze fietsweek heb laten monteren, haal ik ‘makkelijk’ de top. Onder het genot van een Apfelschorle laat ik vanaf het terras de prachtige alpenweide met daarbovenuit stekende bergtoppen op me inwerken. Een heerlijke afsluiter van een mooie fietsweek!

Datum beklimming: 4 september 2021