Veel wielrenners – en dan met name klimmers – hebben of hadden hun favoriete trainingsberg. Altijd in de buurt waar ze woonden, zodat deze makkelijk te bereiken was. Lance Armstrong had de Col de la Madone, Tim Krabbé de Col d’Uglas, de renners met een pied-à-terre in Girona beklimmen vaak de Rocacorba. De jammerlijk aan zijn eind gekomen Marco Pantani, winnaar van Giro en Tour, had ook z’n eigen berg: de Monte Carpegna. Volgens eigen zeggen had hij daar genoeg aan: “Il Carpegna mi basta!!. De Monte Carpegna ligt in de regio Marche, vlakbij de grens met Emilia Romagna, waar Pantani zin woonplaats had in Cesenatico. Ter ere van de voormalige Tourwinnaar is hier de start van de 2e etappe van de Tour de France dit jaar.
Na zijn dood is de Monte Carpegna door de vele fans die Pantani, “il pirata”, “il elefantino”, had versierd met allerlei uitspraken, beelden en andere parafernalia. De gemeente Carpegna heeft in maart 2023 de top van de beklimming omgedoopt tot de “Passo Marco Pantani”.
Voor mij was dit onbekend totdat ik een deel van onze meivakantie boekte in Carpegna. Ik wist dat daar een berg uit het BIG-klassement op me lag te wachten, maar dat deze zo’n status had…
Na een regenachtige ochtend stappen we op de fiets voor een rondje westelijk van Carpegna. We zitten 1 km van de start van de klim naar de Monte Carpegna, dus lijkt het me verstandig eerst een rondje te maken naar Pennabilli en daarna nog een extra solorondje de berg op. Zo gezegd zo gedaan. Vanuit Carpegna heb je verschillende keuzes om de klim te beginnen. Ik kies voor de moeilijkste, het steile weggetje naar de kerk van San Leo. Op het bordje aan de voet staat ‘max 20%’. Het is inderdaad steil, maar zo steil ook weer niet. Na een kilometer kom je op de eigenlijke klim. Hier staat het eerste van de 22 bordjes die het nummer van de haarspeldbocht aangeven. Al vrij snel heb je een prachtig uitzicht. “Questo è il cielo del Pirata”, staat er op de muur geschreven die de weg scheidt van de afgrond. Dit is de hemel van de piraat. Nee, gedurende de klim ontkom je er niet aan dat Marco hier zijn klimbenen testte. In het gehuchtje Cippo staat een soort beeld ter ere van hem. Ik rijd nu grotendeels door het bos, en moet om een slagboom laveren. Vanaf hier is het voor de fietsers en wandelaars. Het is steil, met zo nu en dan een vlakker stukje. Het wegdek is niet altijd even goed, maar na twee weken Italië weet ik al niet beter. Niet alleen Pantani, ook andere grootheden zoals Eddy Merckx worden onderweg geëerd. Het is kruipen tot de top. Na 6 km en 630 hoogtemeters ben ik boven, op 1370 meter boven zeeniveau. Natuurlijk staat Pantani hier ook uitgebeeld. Ik neem een selfie met Marco en geniet van het prachtige uitzicht. Dit is de hemel van de piraat!
Datum beklimming: 3 mei 2024